De zee en de bergen, beiden stralen ze magie uit, hun schijnbare onvergankelijkheid, hun oneindigheid én de zon schijnt er altijd net dat ietsje meer.
Verwondering in Limburg, Luik was een kanshebber, de Ardennen vast ook maar het is de zee geworden.
De Koningin der Badsteden, een afbrokkelend imago én gaanderij, vergane glorie met hier en daar een opflakkering van moderniteit, een nieuw stadion met een 'kapitein' die het schip moet verlaten, een Portugees die een gekarteld mes tussen iemands ribben plant, loslopende Tsjetsjenen..., de mafia tiert welig... zegt men, binnenkort een megabordeel met voedselbedeling en een taverne... of zoiets.
Oostende. Een studio met zolder. Hoofdpijn, druk op de schouders en veel spannende plannen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten