Bobbi. Soms veel te dik na een verblijf tijdens onze afwezigheid maar wel voorzien van een 'a volonté buffet'. We rolden hem dan weer richting zijn heuvel en familie maar vaak vergeefs want de volgende morgen stond die na een paar beklimmingen en afdalingen weer aan te schuiven.
Tot we hem twee jaar geleden, hij heeft Marcel en Midas nog net gekend, voor goed wegbrachten. Het is te zeggen, het was vlak voor een vertrek van ons en mss heeft hij nog geprobeerd om terug te komen maar de Midas is ook gene gewone, die heeft vast zijn territorium verdedigd;
Geen Bobje meer gezien sindsdien. Goed voor onze poezen maar we hebben hem ook wel een héél klein beetje gemist.
Bobbi moet nog een jaar geleefd hebben na de deportatie, zal een jaar of elf geweest zijn.
Toen hebben zijn Oostenrijks/Duitse dieanaars hem gevonden. In het bos. :'(
Oh.
R.I.P. Bobbieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten