Hemel Streken: Regen, veel regen en geroosterde ooievaar

Samson terug thuis eind mei. Samen in vertrekmodus. Van hot naar her, kruiden, muesli, stevia, dropjes, dweilen vd Krak en ander spul. Geen uitpuilende auto deze keer maar wel een schotelantenne om de gedigitaliseerde zenders beet te krijgen want 't is hier gedaan met tv vl, enkel de Nederlandse en een stuk of 400 andere van een beetje interessante tot amper interessante ja zelfs ronduit oninteressante zenders maar geen Vlaamsche meer, RTBF of RTL hebben er zelfs nooit opgestaan. Een enorme schotel dus aan onze voeten maar Vlekje liet het niet aan haar hartje komen, twee redelijk stille nachten en één waar er teveel boeiende passages waren om er echt te gaan bijliggen.

De reis was ook slechts anderhalve dag verlaat maar dat bleek niet zo erg te zijn, een nachtje Parijs en dan doekes doen, volgende ochtend pas om 9u op de baan, Samson moet nog moe geweest zijn want geen geëmmer aan mijn nog slaperig hoofdje rond de zessen. Redelijk mooi weer nog maar niet te heet want vensters kunnen niet wagewijd open wegens kat aan boord, airco heeft even dienst gedaan.
De volgende ochtend wel geëmmer aan mijn nog soezende oren, een dampende speculaaskoffie in mijn handen geduwd en veel te vroeg kartonnen dozen en een kattenbak moeten verhuizen, er was nochtans geen haast bij, de oppasmadammen verwachtten ons pas vrijdag, in 't slechtste geval mocht het zelfs zaterdagochtend worden.

On the road again. Spanje. Hmm, koud in Spanje. 9°C en zo bleef het een hele dag schommelen rond de 12°C. Frisjes en bewolkt. Beetje na de middag brak dan de hel los, regen, veel regen ja zelfs een volmondige wolkbreuk, geen steek voor de ogen van het ene moment op het andere. Zéér gevaarlijk op een autostrade met voor en achterliggers; met bakken viel het eruit, we trotseerden één van de ergste onweders ooit, althans voor ons op de baan, we zaten er middenin, bliksemschichten flirtten met onze kooi van Faraday, regen kletterde op onze ruiten, wij hielden er de aandacht bij tot we het eindelijk konden achterlaten. Brand op een elektriciteitspaal... oh... een ooievaarsnest, beestjes vast geroosterd, zal wel vlug gegaan zijn maar toch jammer dat nieuw jong en ouderlijk leven in de Spaanse pampa's.

Tegen de avond konden we eindelijk de grijze massa volledig achter ons laten want het ene onweer volgde het andere op, de temperatuur steeg tot boven de 25, ah eindelijk Spaanse en/of extremadura junitemperaturen, om 10 uur 's avonds werd het bijna drie maal zo warm als die ochtend.

Portugal in zicht. Grens over. Eten in een veel te duur hotelrestaurant, niks meer dan in een doordeweeks Portugees restaurantje, wél gebakken i.p.v. geroosterde vis, zoals gewoonlijk lekkere rijst en voor Samson nog drie stukjes broccoli en voor mij de slechtste frieten... frieten ? ooit... eh nee die van shuva en teressa waren nog slechter, enfin. Maar het was zwoel, de bestemming bijna bereikt en we hadden vooral grote honger naar een warme maaltijd, het dubbele van een gewone rekening namen we er dan maar bij, de veel te luide Spaanse radio en de plots bijgeplaatste tv door Mijnheer de Baas en de muggen ook.

Katjes, honden, weetikveelwatnog hielden onze kleinste passagier die nacht in de ban, ongegeneerd stapt dat beest dan over ons heen, springt op onze overvolle pipiblazen en begon zelfs te emmeren naar de ochtend toe.

Tijd om te vertrekken naar onze eindbestemming.
A&L wachtten ons op, wij moe, zij uitgerust. Of ook moe ? Zo een afsluit vraagt immers wat opruim- en poetswerk. Onze Marcel bleek twee dagen vermist te zijn geweest maar was alweer terecht, Zinneke had slechts een oproep nodig, Samson is haar gaan halen in het bos en samen zijn ze id 'halve slaapkamer' gaan overnachten, ik koos voor de auto, met Marcel, wat is dat beest een verademing, zo braaf, zo zacht, zo stil, een droom, een droom voor ons allebei, denk dat het zes weken geleden was dat ik nog 's doorgeslapen had.

En dan de volgende ochtend de madammen naar de trein gebracht, richting Sintra en M. Et voila, dat is weer goed meegevallen zeker voor iedereen. Alleen jammer dat Zinneke daar niks aan heeft.
De nieuwe oude auto heeft wel goed dienst moeten leveren, hij staat nu te blinken in de regen.

Regen ? Ja regen. Het regent en het is ook hier frisjes. Half juni, ik heb altijd puftemperaturen gekend in de zomermaanden maar net als vorig jaar mogen we hier nu nog water opvangen... het zwembad zal blij zijn... eh wij zullen blij zijn... binnenkort.

Voorts staat het huis hier nog een beetje ontmanteld om nog meer ontmanteld te worden, bweurk, nieuwe panlatten, nieuwe vensters (zet nooit houten vensters in de Alentejaanse heuvels want ge gaat het u beklagen) en de slaapkamer verder ontruimen en herinstalleren... en nog veel meer. Gent wacht eind dit jaar, een neef al eerder vrees ik, een Kempisch huis voorjaar 2016 en het huis van God in 2017; we zullen onze bezigheid hebben.

Samson slaapt, Z en V ook denk ik, ik niet, M weet ik niet.
't Is grijs dus stofzuigen zal ik maar zo laten, de enorme wasberg sowieso.