Geheugensteuntje voor Samson want die vergeet altijd de weersomstandigheden.
In augustus brak er op het einde eindelijk nog een zomertje door, niet overdreven maar +30 zorgde er voor dat we het zwembad nog in konden om heerlijk af te koelen.
Nog een stukje september met warm weer maar sinds een week zijn de donderwolken weer opengebarsten. Nat. Plantjes blij. Ik ook want tussen de buien door schijnt de zon is het heerlijk zwoel.
Zwoel.
Beetje tropisch warm vochtig. Love that.
Ook de nachten zijn warmer dan tijdens hoogzomerse dagen. Zalig zo.
Helaas moeten we weer de aftocht blazen. We zullen dus onze nazomer missen, ik toch.
En dan de stilte.
Al meer dan een week werd ik een vreemde stilte gewaar. Eén waarop ik de vinger niet kon leggen.
Bij de buren is het dag om dag, de oude boer kan het vast niet aanvaarden dat het over is maar de zoon is na zijn operatie nog steeds niet operatief geweest dus denken we dat het verhaaltje uit is.
Temeer omdat we die stilte hebben kunnen bepalen.
Het zijn de honden.
Geen geblaf meer.
Geen honden meer bij nader inzien.
Gewoonlijk zien we nog wel 's een stipje wandelen aan de overkant, 's nachts horen we nog wel 's een blafje maar sinds kort dus niets meer. Stilte.
Geen bezoekjes meer. Poezen blij.
Waar ze zijn wil ik eigenlijk niet weten.
Stilte.
Leegte.
:'(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten