Geen plaats

Waar moet ik nu liggen ?

Da-aaag

Zuinigheid is troef. Al twee dagen zware bewolking, vandaag is de zon dan toch een paar x komen piepen en is er wat recuperatie geweest voor de batterijen maar nu is het weer grijs dus: da-aaag.

Zuinig

Ik haat ze

Dat ik ze haat. Die machokerels in camouflagepakske razen hier in hun pick ups voorbij, hebben nog het lef eens te zwaaien en ik... ik steek ook mijn hand op... uiteraard niet van harte maar ik hoop dan dat ze ons persoonlijk loslopend gedierte niet gaan viseren want dat gespuis schiet op alles wat beweegt. 

Bambi's dat hebben ze hier behalve op verkeerspaaltjes niet eens maar everzwijnen moeten al te vaak het loodje leggen en dat ene konijntje gaat ook neer. 

2 x / week dat zou om te beginnen al teruggebracht moeten worden naar 1x en drijfjacht absoluut verboden.

Vanmiddag alle zaadjes uit de johannesbroodboompeulen gehaald en in potjes gestoken + hier en daar eentje in de grond gestoken.

De Zon en de Zin

Er werd ons regen 'beloofd' maar de zon schijnt en het is redelijk zacht. Mijn vallingkop kan nog niet zo goed tegen de buitenlucht maar het doet toch iets minder pijn.

....en onze Zinneke is aangekomen, ze staat scherp maar niet ongezond, eigenlijk is ze perfect zo, zouden we moeten kunnen houden. Ze is blij. Ze slaapt. Iedereen slaapt. Onze Marcel komt stilaan weer wat op zijn positievekes, zijn blik staat op 'goed zo, laat me liggen'.

Samson maakt zijn atelier toe.

Het is bijna 5 voor 12... Belgische tijd...

Oh, nog vier keer slapen en de dagen gaan weer lengen. Joepie.

Het mag nu nog even lekker weer zijn maar dan zouden we af en toe toch wat stevige regenbuitjes moeten gaan krijgen.

Pijn

Pijn. Het was lang geleden en die rotvalling zal wel geholpen hebben maar ik crepeerde weer van de pijn in mijn oren tijdens de landing, bovendien zat ik niet eens alleen, zelfs een tussenzetel was me niet gegund deze keer en net als ik het meer dan ooit nodig had wegens enkele vrijwel slapeloze nachten na elkaar.
Een valling is bij mij nooit zomaar een verkoudheidje, het is altijd net dat ietsje meer wegens vollopende sinussen en dus zwaar verstopte toestanden. Maar ik heb het nog onder controle, niet té veel druppelen en het komt wel goed... veel rochelen ook want snuiten is in principe strafbaar... ja sorry, ik kom nu dan ook niet graag onder de mensen... hoewel... hier wordt sowieso wat afgerocheld...

Maar die pijn in het vliegtuig is dus ondraaglijk, een enorme druk op alle gaatjes in uw kop... en dat zijn er niet meer dan bij een ander, minder zelfs want sommige zijn bij mij eerder wat gevuld. Het lijkt de hele tijd alsof uw trommelvliezen op exploderen staan.
Nee, slikken helpt niet, zelfs mijn ander trukje, proberen te geeuwen (niet altijd gemakkelijk wanneer geen vaak) lukt niet in bepaalde omstandigheden, het is gewoon ondergaan.
Na de landing trouwens nog een tijdje doof aan één kant, tot we de bergjes van Monchique inreden daar ging de luchtdruk nog even te keer en plofte er het één en ander vanbinnen, gevolg: andere kant doof... maar nu denk ik dat het weer ok is qua oorgedoe.

Gisteren dus eerst dus nog naar den Aldi om wat boecht in te slaan, de appelsienenboer het veld weer opgejaagd wegens uitverkocht en dan ons Madammeke gaan halen bij Monsieur Francis.
"Ze is heel gentille geweest" zei 'm. Oooh. Vlekje zo blij om ons te zien en wij natuurlijk ook zo blij om haar te zien.

Bij aankomst niemand in de buurt.
Vanmorgen is Marcelleke zich komen melden met een kopke dat op 'wat was dat nu ?' stond gaapte hij ons aan maar toen vlijde hij zich al vlug neder in de slaap der slapen...
Midas is ook reeds vd partij maar niet zo rond als vorige keer... de honden hebben namelijk meegsnoept aan het brokjessysteem waar ze aankonden.
...en nu is het enkel nog wachten op ons jongste poezemeiske Zinneke..........

Paaaaain... Boecht van den Aldi......

Snotneus

Een valling heeft ons bij de neus man. Allebei snotteren we het vertrek tegemoet, hij met enkele dagen voorsprong, ik achterophinkend. Ik haat het. Breek nog liever een arm...

Maar het is bijna zover, ons Vlekje wacht in haar hotel om weer mee onder de dekens te kunnen en luid spinnend te vertellen dat we haar dat nooit meer mogen aandoen. Volgende keer zal ze dan ook meereizen per auto, geen Senauke noch een Frauke maar ze moet er maar aan wennen.

Gas afgesloten

Hoewel het vaak niet gemakkelijk is kan ik, denk ik, mij redelijk goed inleven in andermans situatie. Vooral het ontberen van een warmtebron in een winterse situatie doet mij al rillen als ik er nog maar denk. 
En kijk, ik mag het aan den lijve ondervinden, koukleum nr 1 moet het al een hele ochtend en middag stellen zonder centrale gloed. Mijn neus is mijn maatstaaf, als die koude lucht begint in- en uit te ademen, dan heb ik kou. Als mijn voeten en vingers stijf bevroren een vorm aannemen is dat een tweede indicatie.
Maar ach, ik hard mij, straks wordt ze weer aangesloten, althans dat hoop ik want of dat klusje hierboven vandaag nog geklaard wordt daar ben ik helemaal niet zo zeker van.
Het is hier sowieso ook maar akelig stil en kil zo zonder katje in huis, Toon mag de nachten verwarmen maar overdag krijgt ge dat schepseltje niet genesteld in huis, één onverwachte beweging en mijnheer is ribbedebie. 
Warme thee of soyamelk kunnen wonderen doen maar krijg het er even niet meer bijgegoten vrees ik, de boterpistolekes kunnen toch zo lekker zijn dat ik blijf eten. 
Voor de mensen van de parking: een boterpistolet is de veredelde versie van alle pistolets én croissants samen, gewoon de beste pistolet van de wereld, waarschijnlijk ook de meest ongezonde en calorierijke maar dat nemen we er graag een keertje bij, vooral als we dan toch hier zijn in het centrum vd wereld. (cynische smiley)

Met mij naast de hand trek je door het ganse land

Vanuit het Antwerpse naar Veurne, van Veurne naar Oostende en van Oostende naar Knokke en dat allemaal op 2 croissants, een stukje veggiepizza, 3 mandarijntjes en wat water. Per trein, bus, tram en weer een trein... vertragingen inbegrepen natuurlijk.

En koud man, koud ! De wind sneed, het zand schuurde en kraakte.
Maar we hebben veel gezien en gehoord en kunnen nu aan het denken slaan.