Totaal aantal pageviews

25 februari, 2013

17. Vitamine D

Ja zon maar berekoud. 's Nachts vriest het en overdag halen we amper 10-11-12 graden Celsius. Daar nog kouder ? Ja dat zal wel. En dan ? Nogal logisch zou ik zeggen. Toch dé reden om te emigreren het weer en dus mag het wel iets minder koud en hebben wij best wel reden om te klagen. Ah, dat dacht ik ook.
Maar 't is helder en er is dus veel elektriciteit en we nemen veel vitamine D op. 


Ellinor:


We moeten beginnen aan de voorbereidingen van onze mislukte of halfslachtige oogst ergens in juli/augustus maar het is zo koud. Niemand zin om hier wat te komen boeren ? Wel nogal rotsachtige grond...

Aan de overkant, bij boer J ook nog een boerin gezocht.



21 februari, 2013

Veel wolken...

...dus weinig electriciteit dus zuinig zijn.

Bovendien geen inspiratie, iedereen slaapt en dat werkt aanstekelijk.

Een foto misschien:


20 februari, 2013

15. Auto, duivel en Mr bean

De duivel is dus diesel in een benzine tank gebleken, of beter de man van het benzine station die verkeerd getankt heeft na héél zeker 'naft' gevraagd te hebben was de demon. 
Tuf tuf tuf doet opnieuw broem broem...


... en dan hier onze garagist, lijkt hij er op of lijkt hij er op ?


Onze Alentejaanse
Mr Bean

14. Piggies


Rustig grazend dus geen wilde ever.
Maar eerst kwam ik een ander beest tegen, van ver een op het eerste zicht gewone beer (mannetjes varken) maar toen het enorme dier naderde en slagtanden bleek te hebben wist ik even niet wat ik zag.
Tot deze hierboven opdook en ik de link legde met een National Geographic aflevering over hoe enorm groot kruisingen tussen wilde en gedomesticeerde zwijnen kunnen worden. Een stuk groter dan de wilde variant dus. Denk niet dat dat gebruikelijk is in de vleessector die melangekes en uiteraard geen idee of dat ook lekker is maar hier heeft iemand er toch mee geëxperimenteerd.
Het product ziet er vervaarlijk uit en zal dat in het wild misschien ook wel zijn maar hier achter draad en lustig scharelend zag het er mij een doetje uit die leubes... met slagtanden en al.



Hier kindertjes die er best als gewone biggetjes uitzien;;; naast hun mama ? Er liepen nog gewone vrouwtjes rond het kunnen ook hun kleintjes zijn natuurlijk.



Hier dus het dier waarover ik het hierboven heb.
Kreeg 'Hogzilla' niet gekiekt op een manier waarop zijn grootte goed uitkwam vanachter die draad maar 't beestje ziet er toch geen kleintje uit he.

Over Hogzilla:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hogzilla

14 februari, 2013

13. Beeldjes van beestjes





Overdag gaat de deur open en 's avonds gaat de stoof nog even aan maar dit geheel terzijde van de beeldjes hierboven.

Bovenaan... juist een hondje. Een beetje een gevangen hondje want in Portugal krijgen hondjes vaak de vrijheid... dat heeft zijn voor- en nadelen. Soms veel te vlug plat hondje.

Onderaan: Een biggetje. Genietend van de zonnestraaltjes tussen een aantal zusjes en broertjes die ook een uiltje knappen. 


12 februari, 2013

12. De auto en de duivel

"Het is alsof de duivel ermee gemoeid is" sprak Samson daar bijna bovenop de heuvel.
Ik zweeg want ik geloof eigenlijk niet in duivels en hun aanhang maar onzekerheid maakte zich van mij meester. 

Dat tijdens mijn afwezigheid eind januari toch het één en ander reeds in orde was gemaakt moet ik er eerst wel bij vertellen. Nog een keertje zitting in Faro voor Samson, een gelukte maar vooral aanvaarde keuring is inmiddels wel ons deel geworden. 

Enkele dagen geleden naar de stad die zichzelf aan het heruitvinden is, waar het geld vandaan gehaald wordt is ons een raadsel maar 't zal er goed uitzien nadien denk ik, of dat beter is laat ik hier nog wel weten dan :).

Nog even van het kastje naar de muur in het finançasgebouw maar onder begeleiding...
Een boete ! Niet onverwacht, want uiteraard waren we te laat om onze wegentax te betalen, we zullen het eens betalen voor een auto die er misschien niet/nooit zal door geraken, wel zuur.
"Maar senhor, op uw identiteitskaart staat een andere naam dan op uw paspoort en dus heeft u hier twee verschillende nummers... ah ja, logisch toch ?"
De senhor slaat groen uit, vertoont angst- en woedezweet en begint balpennen op de grond te gooien... niet eens de zijne maar wel aan de verkeerde kant van het loket... ok wel per ongeluk en niemand had het trouwens in de gaten behalve mijn lodderig oog dan.
"Jamaar ik heet gewoon Samson Achternaam, al die toenamen daartussen daar werken wij niet mee dat is iets voor in landen waar ze dat wel doen."
De dame achter het loket krimpt al een beetje in elkaar.
Gelukkig is zij het denk ik nog, die man achter het andere loket dat is een andere hoor, die krimpt toch niet zo in elkaar, nee veel minder.
Ze vraagt haar collega om raad. Ja. Nee. Ja. Tja. Zucht.

Er zitten hiaten in onze Europese naamgeving, gebruiken en identiteits- en paspoortwetten. 
Een internationaal paspoort staat boven de identiteitskaart maar niet iedereen heeft een reispas dus gebruiken wij ook hier in Europa onze gewone id. 
Wat hebben ze nu gedaan bij mensen met meerdere, meestal drie namen: naam één, meestal de roepnaam staat er volledig op, naam twee ook nog maar naam drie krijgt enkel de eerste letter nog mee op de identiteitskaart, op de reispas staat elke naam helemaal volledig en totaal vermeld. 
De inmiddels angstig schuifelende dame achter het loket die mijnheer Samson Tussennaam1 Letter Achternaam moet proberen in te schatten op zijnde waarheidsgetrouw en dezelfde persoon als Samson Tussennaam Tweedetussennaam Achternaam, gelooft hem wel maar kan het niet nalaten nog eens te zeggen dat het niet juist is. 
Het IS niet juist, vind ik eigenlijk ook. Het heeft natuurlijk ook te maken met hun Voornaam Tussennaam Tussennaam Familienaammama Familiennaampapa gebruik. Veel naam maar wel eerlijker, drie namen waaruit je eventueel nog kan kiezen welke je roepnaam zal worden én een verwijzing naar de beide ouders want dat vinden ze hier ook vreemd, enkel vaders' naam.

Maar we stapten buiten en alles was geregeld.
Boodschapjes, tanken en nog voor het donker thuis...
dachten we... 
enkele uren later dan verwacht zette de takelwagen ons en het netjes gekeurde en van wegen- en alle andere taxen voorziene voertuig af aan... nu ja... nog een kwartiertje stappen van ons huis.

05 februari, 2013

11. Vandaag een vogeltje

Gisteren een muisje vandaag een vogeltje gered.

Bonkjes tegen het vensterraam in het katten/rommel/waskamertje. 
?
Ik ga kijken en zie een vogeltje wild in het rond fladderen en botsen tegen het glas. Weeral een arm diertje in nood.
Gevangen en vrij gelaten.
Wel lief zo een klein maar veel te bang vogeltje in uw hand.

Bij de buren, zij die op afstand boeren, hebben ze kleine varkentjes... biggetjes dus eigenlijk. Rose, zwarte en ros gevlekte, die laatste zijn de mooiste, lief en koddig zijn ze allemaal... morgen nog eens een fotoke en bijgevolg de nieuwe photoshop nog eens induiken.

04 februari, 2013

Eén zwaluw...

...maakt de lente niet maar 't was wel die van ons... denk ik.

Met veel gekwetter kondigde er ééntje zijn/haar komst aan vanmiddag, van de weeromstuit vloog hij/zij richting 'stal' of gewoon naar de plaats waar het oude, maar gevallen nestje van vorig jaar hing en er een bende kleine gastjes het levenslicht zagen.

Welkom welkom zwaluwtjes.

Minder welkom was een ander beessie vanmorgen. Die twee Portugese ouwe rotten sliepen daar door, die moeten het zelfs zien of toch minstens horen gebeuren hebben... 
Het oudste en dunste beest, zij met de knobbelpoot, had er oog en vooral oor naar. Wist ik wel zeker dat het geen dikke spin was, dat zag ik aan haar geconcentreerde blik, hoopte Samson dat toch net iets meer dan dat het een viervoetertje zou zijn. 
Ik wist dat ik moest zoeken ts het brandhout in de houtbak...

PIEP zei de muis. 

Moh. Ze moet er vannacht ingevallen zijn via het door haar enkele grammetjes gekantelde bordje dat Samson in het zoldergat had gelegd. Arm dier. Zo bang.

Heb het beestje achteraan het huis vrijgelaten... nu is 't aan haar natuurlijk.

Bobbi hangt hier ook nog rond... en heeft groooooote honger...

03 februari, 2013

9. Terug in de tijd

Nog even terug naar veertien dagen geleden.

Wij liggen in ons bed met zijn allen stilletjes te luisteren naar wat er bovenop onze heuvel allemaal klettert en giert. Er raast een storm over Portugal en wij krijgen de volle lading. Ik zie de olijfboom vlakbij het huis zelfs bewegen, nee niet de blaadjes wel de stevige stam. De volgende ochtend blijkt de schade blijkt beperkt behalve de parasol en wat gebroken potjes en weggevlogen komen we er goed vanaf. Die vooravond wil ik toch richting Faro vertrekken want de volgende ochtend, veel te vroeg uiteraard, moet ik het vliegtuig op.
Ik stuur alvast een bericht dat het wel eens heel goed zou kunnen dat ze hier niet gaan willen vertrekken wegens de storm. Onderweg de stille getuigen van de meedogenloze rukwinden: stevige bomen geknakt als stekskes, soms nog gedeeltelijk op de baan maar meestal reeds geruimd. Krijg dat op je dak.
In de buurt van de luchthaven nog wel een stevige bries maar van een storm kunnen we niet meer spreken. We slapen en staan op aan het strandje in Faro en rijden verder naar het doolhof dat de doorgang naar of de parking van de luchthaven zou moeten zijn.
Geen vertragingen noch afgelastingen. 
Maar als we Charleroi naderen worden mijn buurvrouw en ik onderbroken door wat gemompel van de piloot. Ah ja, ik had weer buren in het vliegtuig, ik had nochtans zwaar behoefte aan een dutje verspreid over drie stoelen maar Ryandingskes weet zijn tuigen te vullen tegenwoordig. Enfin, mijn buurvrouw was geen zuurpruim noch een vervelend manwijf, ik kreeg zelfs een lift aangeboden van Charleroi tot aan Mechelen station.
Maar wat zei die piloot nu allemaal, buurvrouws partner wordt wat nerveus, kettingroker en zenuwpees. Landen op Charleroi zal niet gaan wegens de wind. De wind ? Het heeft gesneeuwd en het ijzelt maar de wind schijnt meer parten te spelen. Goed, naar waar gaan we dan ? Spannend. Milaan ? Kreta ? Parijs of doe maar Deurne, ik heb een paar afspraken om 17u30... het wordt Weeze. Weeze ? 
Ja Weeze, een oud militair vlieghaventje in de buurt van Dusseldorf... het schijnt. 
En wat doet deze luchtvaartmaatschappij in zo een geval vragen wij ons luidop af. Hmm. Tja, we trekken onze plan wel.
Het is warm op de luchthaven en er wordt info gegeven maar blijkbaar slechts één voor één en via via. Graag hoor ik het rechtstreeks maar ik heb geen zin om aan te schuiven dus volg ik nog even de anderen en buurvrouw. Ondertussen check ik even waar ik nu werkelijk ben op de landkaart aldaar en vraag bij de infobalie waar het station is en hoe te bereiken. Er gaat nog een trein naar Brussel dus die kunnen we eventueel halen. Een taxi naar het station zouden we ook kunnen delen. Maar er zou sprake zijn van een bus die ons naar België zou voeren maar Charleroi zou voorlopig onbereikbaar zijn wegens het barre weer en oneindige files. Ik stuur mailtjes en krijg mailtjes maar voor alle zekerheid stuur ik minha mae naar de afspraken, 't is bij mij thuis dus dat valt mee.
De bus arriveert en ik denk mijn kans te wagen maar val er af wegens laadruimte overvol. Het kan toch niet, slechts één bus voor al die mensen op ons tuig en een tweede vol Italianen... temperamentvolle Italianen met bambini :).
Bambini, toch schoon he maar niemand keek om, dringen deden de mensen want zo zijn ze... ik trek mij terug en zie daar nog een bus en nog een bus en zelfs nog een vierde.
Ik neem plaats tussen enkele jonge zuidelijke landgenoten. Ze waren wat druk maar ik kreeg een chipke aangeboden en toen er ééntje zich afvroeg of we nog zouden stoppen haalde die zijn beste Duits boven: RUMMENIGGE !! KARL !! HANS !! Ja 'k weet het dat moest Heinz zijn maar ik vond hun Duits toch wel geestig. We maakten een tussenstop na twee uur, nog twee te gaan. In Charleroi nog een bus en dan nog even wachten op een trein met een hydraulisch systeem, bah ja dat kon er ook nog maar bij. Bevroren tenen en vingers maar ik die dag nog thuis geraakt. Goed de communicatie kon beter maar eigenlijk geen klacht over hoe het geregeld werd, er was zelfs genoeg brandstof aan boord voor een ommetje... nu gij.

En vandaag is het koud hier, brr, de zon schijnt dan wel maar er heerst noordenwind. 
Bloemekes, boterbloemekes.

01 februari, 2013

Back in the Alentejo

Heel even kort vermelden dat ik 10 dagen België heb gedaan maar wel na een omleiding via Duitsland...

Inmiddels wel weer op den berg aangekomen en man wat was het zonet wammer in de zon. De spring is efkes in de air zoals ze zeggen; gisterenavond was het nog kil en vochtig bij aankomst in de stulp en vanmorgen had Samson verzaakt aan zijn zorg voor vrouw en kinderen en stond de stoof nog op nul. "Ja, 'k heb geen hout meer." Ik vind dat een heel flauw excuus en Senauke ook. 
Inmiddels weer een aanhanger vol geraapt (welkom in Portugal) en het er warm van gekregen maar ook de zon is dus even heftig komen prikken. Uit de wind, in de zon, amaaaai, that 's been a while... lekker lekker... ik denk dat we een hete zomer gaan krijgen... denk ik he.

Kon de voorbije 10 dagen niet of nauwelijks posten wegens een schijndode met af en toe een ontwaken maar na drie dagen toch weer redelijk geesteloze computer. Smartphone kon dienst doen maar daar schrijf ik toch geen blogberichten op.