Totaal aantal pageviews

30 april, 2012

Eikes

Onze buurmanvader vroeg twee weken geleden of we eikes wilden. Ah ja zeker, verse eikes die kunnen niet slecht zijn... alleen toen we gisteren langsgingen, met lege 5 liter flessen waarvan hij er slechts twaalf of elf moest hebben van de 500 andere die hij ongegeneerd weglachte, wist  niet meer welke eitjes nu vers waren en welke niet... ehm...
Nu ben ik niet zo 'n eierfan als deze niet verwerkt zijn. Nogal slijmerig of snotterig, soms zo een bloederig vruchtbeginseltje, de geur van een rauw ei vind ik ook al niet echt smakelijk anderzijds is een gekookt, gebakken of enigszins anders verwerkt ei best wel 's lekker, ja zelfs héél lekker... een advocaatje indachtig. En ik heb al de hel meegemaakt toen ik een paar jaar geleden ééntje helemaal gevuld met rood levensvocht tegen de pan klopte. Het heeft ongeveer een jaar geduurd eer ik weer een ei in het oog dierf kijken. Eikes. Pure horror.
De eer aan Onzesamson om als eerste in de kippenvruchten te duiken....

Genendiederik

Onzendiederik is gisteren al niet meer komen opdagen en vanmorgen ook geen spoor van het ventje... er was nochtans een afspraak gemaakt met de dierenarts.
Afwachten dus, mss was zijn passage louter toeval, heeft hij even de vruchten daarvan geplukt en is hij weer naar huis getrippeld. Of verloren gelopen. Of iets ernstigs tegengekomen. Wie zal het zeggen.
Voorts zou ik graag in Oostenrijk of omstreken vertoeven dezer dagen want daar schijnt de zon naar het schijnt. Hier is 't kommer en kwel, af en toe een streepje zon maar veel te vaak nat en kil. Pas op van mij mag het regenen maar het moet dan wel zwoel zijn, hmm, een tropische regenbui vind ik heerlijk. Soms levert deze weersgesteldheid wel fotogenieke plaatjes op.

28 april, 2012

Onzendiederik

Niet te hard van stapel lopen, voor ge 't weet zijt ge weer gehecht aan een beestje en met katers zijt ge toch nooit zeker van wat ze allemaal uispoken als ge uw rug gekeerd hebt. Maar het beestje heeft toch maar al een naam gekregen: Onzendiederik.

En Onzendiederik weet al goed waar er geserveerd wordt. Onzendiederik weet de vrouwen rond zijn... eh... 'vinger' te winden. Onzendiederik ziet er al een stuk... eh... 'menselijker' uit en Onzendiederik gaat maandag onder het mes... maar eigenlijk zijn we niet zeker of ballemans al de trotse bezitter is van twee ingedaalde exemplaren... nog eens goed checken want zo 'n halve castraat da's geen optie. 't Is alles of niks.

Zo dat was een vlugge update, weer afsluiten want 't is hier somber gesteld qua E.

27 april, 2012

Wc-verstuiver

Of het nu echt siberische lissen zijn dat laat ik in het midden, het zijn een soort irissen en ze steken de kop op ergens in april, zijn overwegend purper en ze verspreiden een geur... de geur van wc-reiniger of slechte deodorant... en laat ik nu net daarvan een degout hebben. Nee, ik moet die febrezen en andere nare-luchtjes-verdoezelaars niet.
Het zal dan ook met een bepaalde conditionering te maken hebben dat ik de mooie bloem maar vreemd vind ruiken.
Die specifieke geur maakt in mijn hersenen de link met kaka, pipi en ranzige zweetoksels.
Maak u geen illusie gij ijverige spuiter, ik ruik uw lichaamsaroma's misschien niet meer écht maar ik weet dat ik ze nog opsnuif en proef en alleen die wetenschap doet me al lichtjes kokhalzen.
Maar de siberische dus. Er staan hier twee exemplaren in een vaas en af en toe komt er een vleugje voorbij gedreven. Echt wild zal ik er nooit van worden maar ik probeer het wel lekker te vinden, een bloem kan toch immers niet stinken, jawel dat kan ze wel maar dat zijn aparte gevallen. Aardbeien en meloenen kunnen immers ook stinken.
Toch een pluim voor de samensteller van die luchtverfrisser die zo sterk op de geur van deze bloem lijkt, boenk eroep eigenlijk, alleen: mijn huis komt die niet in in de vorm van een spuitbus, de siberische echter, die krijgt vrij spel, ze doet maar met verstuiven, daar dient ze immers voor. En als uw wc een raampje heeft, zet dan dát open ipv nepbloemen te vaporiseren en anders niet zo stinken he.

26 april, 2012

De verschoppeling

Uiteraard is die kleine verschoppeling op zoek naar een thuis en vooral wat gemakkelijke hapjes, een half blinde zal niet zo succesvol zijn id jacht. Zijn oortjes hangen inmiddels niet meer af van de teken en hat buikje werd gevuld. V-Poes is idd niet écht vijandig maar wil wel graag laten zien wie hier 'één van de bazen' is. Tussen de meisjes hier is dat niet echt uitgesproken, dat wisselt.

Een streepje zon is wa overroepen maar het wolkendek is iets dunner op dit moment dus kan er wat energie binnenstromen. Goed zo.

25 april, 2012

Weinig energie

Als er morgen een gaatje in het wolkendek verschijnt kunnen we wat energie verbruiken maar nu moet het even snel snel snel...

Het verschoppelinkske blijft rond het huis hangen. V-Poes deelt kletskes uit maar 't beestje is niet echt onder de indruk en volgt haar telkens ze haar kontje draait. Solliciteert hij naar een nieuwe mama ?
We hebben hem alvast een drupje tegen de teken en ander ongedierte gegeven. Zijn oortjes zitten vol kleine teken, da's niet goed en zijn oogje staat wat kadul. 't Is een beetje een sukkeltje maar hij is niet graatmager en trippelt eigenlijk ook nog wel vrolijk rond. Sproeien kan hij ook als de beste... een castratie wordt overwogen.
't Is vandaag 25 april, een goeie reden om ondanks alle ellende nog eens goed te feesten in Portugal.
...
Ik hoop op enkele streepjes zon morgen.

23 april, 2012

Katers

Bobbi, het Oostenrijks-Duits exemplaar met een actieradius om u tegen te zeggen ziet er bij momenten zeer beroerd en miserabel uit (beten, schrammen, geronnen én vers bloed) maar van zijn fysieke mannelijkheid ontdaan en aan de weldoorvoede kant geeft hij ook een verzorgde indruk. Het passantje van de voorbije degen straalt een andere komaf uit: aan de kleine kant (hoewel daar nog wat kan bijgroeien), niet gecastreerd, prutogen en vieze oortjes. Wel lief en een beetje bizar. Hij kan blaffen en is niet bang van mensen noch zwaar onder de indruk van führer bobbi. Die laatste is best een hartveroverend beestje maar eigenlijk hebben we liever dat hij oprot, hij maakt onze poezemiekes bang én pakt hun eten af als we hier niet zijn. Maar Bobje wringt zich wat graag in zijn liefste kronkels, schuurt beminnelijk met zijn kopje langs onze benen en volgt als een volleerd hondje, ge kúnt daar dus niet kwaad op zijn.
Maar dat passantje dus. Wie is dat nu weer, van de buren of van 't dorp of van nog veel verder, van überhaupt iemand of gewoon een verschoppeling ? Misschien iets tussenin maar de poezemiekes hebben daar allemaal geen boodschap aan, zeker V-Poes staat wat onder stress met die vreemdelingen op haar erf.
De boodschap is uiteraard geen eten buiten zetten maar binnenkort is 't weer a volonté en dat lokt uiteraard nieuwsgierigen en hongerigen, hoe zoudt ge zelf zijn.

22 april, 2012

Migrainemonster

Het migrainemonster is weer daar. 't Was nochtans lang geleden. Samson ligt strijk. Hopelijk duurt het niet té lang want er komt een deadline in het vizier.


Voorts schijnt de zon weer iets meer dan af en toe. En als ze dan schijnt dan doet ze dat met overgave. Warm soms. Truitje en sokken weer uitschieten, te warme broek verwisselen, ...


Had ik eigenlijk al iets geschreven over onze nieuwe moestuin beneden aan de rivier...
Samson heeft het daar wat open gemaakt (braam en andere woekeraars gekapt), bever gespeeld (een dammetje aangelegd), boompjes geplant en zaadjes gezaaid... maar ik val in herhaling herinner ik me nu.


Enfin, het gaat daar goed in de plantation, hopelijk ça pousse bien en plukken we binnenkort de vruchten van de noeste arbeid. Voor alle zekerheid ook wat in potten gezet hierboven. Tomaatjes en paprikaatjes.

21 april, 2012

Oeioei een 'Blogger' rommeltje

Ik krijg hier op Blogger een ineengestuikt blad alwaar ik mijn lettertype etc. niet eens meer kan kiezen. Mijn browser wordt niet meer ondersteund. Ik heb nochtans Google Chrome gedownload ondertussen.
Zeg me nu niet dat ik nog eens moet veranderen van Blog, 'k vond het hier, behalve de blijvende 'horizontaliteit' wel netjes, nu dit weer...
Ik wou eigenlijk alleen melden dat de zon eindelijk is komen piepen en de wasberg eindelijk een ietsiepietsie gekrompen is. Terug washandjes en eindelijk nog eens proper onderbroekskes... nee we zijn voorzien op die omstandigheden en dus blijven tweederangs, derderangs ja zelfs in normale omstandigheden zwaar afgedankte exemplaren nog een plaatske in de tweederangsschuif innemen. Benji moet ge niet meer springen met sommige van die elastieken.

19 april, 2012

62 c. Foto's

In de oude moskee mag nu voor de Christengod gebeden worden.


Paymogo (Spanje)
De kerk in restauratie.
Hier ook:




...en de purperen Spaanse hei.


The color dinges dus.

62 c. De wildernis

Goed, een wildernis met heel weinig bomen maar wel héél veel konijnen en perdixen (Portugezen noemen het eetbare vogeltje patrijs maar eigenlijk zijn het meestal kwarteltjes).
Maar écht héél veel nijntjes en écht heel veel kwartels, zigzaggend voor onze wielen toen we door het veldwegje reden. Helemaal het spoor bijsterwant onze GPS gegevens zijn nog van voor het systeem werd uitgevonden. Op het gevoel dus, vroeg of laat kom je wel ergens uit, er is altijd een voorraadje water en wat voedsel aan boord enneh in geval van grote nood... veel nijntjes :-)... nee, nog liever verhongeren :-).
Toch net altijd iets prettiger iets vd bewoonde wereld af, hoewel schapenbelletjes ons iets anders doen vermoeden. En een strop. Weg met de strop. Arme nijntjes. Arme boer geen eten die avond, neh.
Wij wel. In Mertola dus. Een kerkje dat ooit een moskee was geweest, een burcht met torenvalkjes, een net blootgelegde historische site met mozaiekjes etc...  Een Indiër had ik niet verwacht en och kom voor één keer nog eens Portugees gaan eten, het moet kunnen. Vis dus. Zalm gebakken voor mij, gegrild voorhem. 1 aardappel voor hem, rijst voor mij. Een slaatje met sla, tomaatjes en zoete ui voor mij, al dente ! groentjes voor hem, een wortel en boontjes. Alles rijkelijk overgoten met olijfolie en wat extra peper. Eenvoud kan ook lekker zijn. Slapen.

De volgende dag was daar het plan om in Spanje te geraken via een sluipweg of een smokkelroute zo u wil, niet dat we veel te smokkelen hadden maar 't is toch altijd net iets exotischer en spannender om grenzen over te steken. Over het weer trouwens ook geen klachten, na meer dan twee weken, druilerige toestanden, brandde de zon ongemeen fel op Samsons kop. Het resultaat mocht er zijn. Een tomaat.
Maar eerst de gewone route naar het buurland, richting Paymogo. Gaan tanken, waarom niet, een besparing.
Dorpsverkenning. Een zure Spaanse naar lipbalsem gevraagd.
Een mooie kerk in heropbouw bekeken.
Een cola in een soort parochielokaaltje en weer weg. Even terug naar Portugal.
Op eigen berekening en gevoel een weg ingeslagen naar de grensrivier 'Chança', aan de overkant Spanje en paarse bloemetjes, langs Portugese zijde een ruïne en Portugal.
Mooi, mooi, mooi.
Samson legt zich aan de oever en ik kijk naar de ijsvogeltjes, paarse en andere fleurtjes én ontdek wat die dikke plonsen in 't water wel mogen zijn net als ik passeer: waterschildpadjes ! Keischattig.

En nu weeral nat en grijs en kil. Een sjaanske gehad.

62 b. Spanje-Portugal...

... en weer terug... en nog eens terug.

Het Parque Natural do Vale do Guadiana ligt in Portugal. De grootste 'stad' is Mertola, altijd een beetje raar om zo 'n uit de kluiten gewassen dorp 'stad' te noemen maar officieel is 't wel zo. En 't was de moeite, misschien beter dat een keer aangedaan met onze gasten vorig week. Mertola is mooi, interessant gelegen en best gezellig.
We hadden natuurlijk ook wel heel veel geluk met het weer maar dat zal het lot geweest zijn volgens de mevrouw die ons tijdens een siësta zachtjes kwam vragen of we misschien zouden kunnen komen helpen. Zoals gewoonlijk op 16 april rijdt er zich één vast en springt de grote jeep het meest in 't oog om hen uit de penarie te helpen... die andere auto is later ook gepasseerd.
Enfin, die mensen waren vanuit Estoril op weg naar hun vakantiebestemming in de Algarve. Moeder, vader en volwassen zoon. Het ommetje naar de prachtige vallei 'Vale do Lobo' zullen ze niet licht vergeten.... in de greppel gezakt maar zo vast en zonder touw onmogelijk wat aan te doen, zelfs met een 4x4. Dus de mensen een beetje een hart onder de riem gestoken en de andere auto heeft de chauffeur naar het gehuchtje wat verderop gebracht. Ze zouden getakeld worden.
Wij dan ook maar verder weg gereden van de plaats delict recht de wildernis in.....
Vervolg in blogpost 62 c. De wildernis

15 april, 2012

61. 16 april: Parque Natural...

...do Vale do Guadiana. Een mondje vol voor een park rond een rivier maar op Google Earth bekeken valt er nog weinig natural te bespeuren. Weinig boom vooral. Vogels nog wel en mangoestes doen het hier goed maar behalve nog wat vosjes en zwijntjes om op te schieten weinig zogend dier eigenlijk.
Maar ik ben wel benieuwd.
Wordt vervolgd overmorgen...

60. De zevende dag

Zondag... z- z- z- z- zondag.

De burgemeester van Gent. Daniel Termont. Laat zich niet vangen den Termont.

Greet de Keyser zie. Uit New York. Ze ziet er zo stijfjes uit. Haar haar beweegt niet meer. Maar ze kan het goed uitleggen, die Greet.

'De winter is een stuntman.' De gemeenteraadsverkiezingen zijn in aantocht... ook in Genk.

Jeuj ! The Nits. 't Is vijf voor twaalf. 't Is gedaan met The Nits en 't is vier en een halve minuut voor twaalf.

Koers. Koers. Koers. Ge zoudt voor minder emigreren naar Portugal. Ook soms koers maar niet alle dagen. 't Is een oude Kwaremont die koers. Bla bla bla... en ja 't is gelukt hé.

A A Koulibaaaaaaaalli.
't Is van moeten voor Genk... weeral. "Hènk", zegt de meneer.
"We hebben nooit de ambitie gehad om kampioen te spelen dit jaar." Zo hoor ik het graag zie. Dat is pas een instelling. Belgischer kan het niet. Oh, meneer is ook voorzitter vd Belgische zwembond. Ik ken geen Belgische zwemmer meer. Oh, we hebben geen zwembad.
Oooh, Antwerpen is de hoofdstad vd wereld, daar zal het aan liggen volgens die andere meneer.
West-Vlaanderen rules.

Ambetante joeng.  Ik, ik, ik. Conflictbeheersing. Prutsen. Keten. Sjampetter. NY. Gent. De cirkel is rond. Moeders en vaders hou uw joeng bij.

Turtelboom. Vicious. Poortjes. Lakmoesproef.

Intermezzo: Hahahahaha. Samson moet geslapen hebben id chemieles. Hij kan niet volgen met de lakmoesproef. "Is dat zo iets vd kermis ?"

Turtelboom. Denktank. Breekpunt. Haar haar beweegt tenminste.

De Titanic. Een schip en een ijsberg, een perfect liefdesvehaal. De Singel.

Een notenboom na een Turtelboom. Nog wat poezie, cultuur en taal. Konijnen liegen toch niet, zelfs niet met dichterlijke vrijheid.
Ah, Indra's zoontje vindt het ook maar raar.
Oh, Budapest.
Jozef Deleu, een stijve hark uit ook zijn haar beweegt zelfs niet.

Rik. Antwerpen. Gent. Italië. Een kasteel... The Nits... "Heel poëtisch" zegt Indra... hopelijk iets langer dan 30 seconden.

't Is één uur maar hier slechts middaguur. Boa Tarde.

14 april, 2012

Nog grijzer, nog killer en platte band....

De plantjes water geven is er even niet bij. Gelukkig maar want we hebben een echte horta dit jaar, met ajuin, tomaat, spruiten, kolen, paprika's... alleen weten we niet meer echt wat nu eigenlijk waar staat. Speciale keuterboeren zijn wij.

Beja, ja Beja hebben we de mensen ook nog getoond vorige week, ze wilden naar een stadje. Beja is toch een formaatje groter dan Odemira maar echt spectaculair kan je het ook niet noemen. Ze hebben daar wel veel grote supermarkten en in 't centrumpje kan je zelfs een echte ketenwinkel ontwaren, mini maar toch een Mango. Mac Donalds is ook vd partij. En er is daar zelfs een vegetarisch restaurantje maar hoe kon het ook anders... gesloten op Goede Vrijdag. Alsook het postkantoor alwaar we de rekening vd mensen, die mits zéér grote waarschuwing niet op de autostrade te belanden zonder voorzieningen er toch naar toe gedreven werden en dus een boete boven het hoofd hadden hangen, moesten gaan vereffenen. Toe. Fechado. Closed. Dan wilt ge een stomme rekening betalen, want stom is ze, en dan gaat het niet eens.
Dat van die autostrades hier in Portugal zal ik nog wel eens uitleggen maar wij vielen voor de derde keer nog maar eens in panne id buurt van Beja. Platte band. Die kakarus had onder zijn verkoop natuurlijk nog vlug de slechtste banden gezet dus ergens in the middle of nowhere ts onze Monte en de grootstad... betong betong pfieeeeuuuuw.... 
Nieuwe bandjes dus ook nog, een reservesleutel hebben we trouwens ook zelf laten bijmaken.
En ondertussen een hondenweer want de katten zijn met geen stokken buiten te krijgen.

12 april, 2012

59. Belang vd banken in Portugal

Dafundo ligt nog een heel eindje voorbij de brug van de vijfentwintigste april maar wel vlakbij het water. Overbrugbaar denk ik dan. Als het mogelijk zou zijn dat netjes langs dat water te doen tenminste maar dat is buiten een spoorweg en een drukke baan gerekend en ach ja het is zoveel boeiender buiten de toeristisch platgetreden paden. Spanjaarden met hopen in Lissabon én zonder lunchpakket ;-). Ze blijven wel Spaans spreken.


Dus we gaan een stukje het 'binnenland' in en een wereld gaat voor u open. Achterbuurten, voorbuurten, vergane glorie, toekomstige glorie, .... Wel bergop, bergaf en weer bergop, berg... Gelukkig hebben de Portugezen het belang van de banken ingezien, achter elke hoek staat er wel ergens een bankje te lonken.
Ik koop een flesje water of frisdrankje in een  drank/snoep-gelegenheid zonder terrasje en plavei me even neder op zo 'n stadsbankje. Ik bekijk dan de Portugezen en zij mij. Ik zie hen denken en doen en zij mij ook. Zeer boeiend eigenlijk en een veel intensievere beleving van een stad dan het zoveelste kasteel of museum. Architectuur of wat er soms slechts van overblijft is voor mij ook de ultieme kunstvorm.

Ach ja, ik kan niet draaien... hij blijft toch staan, draai uw beeldscherm maar.


Let vooral op het feit hoe hetbankje geplaatst is.
Juist ! Met de helling mee, zeer efficiënt. 


11 april, 2012

Grijs, kil en natjes

Geen forse regenbuien meer, eerder zo van dat gezever en gedruppel maar wel grijs of eigenlijk eerder wit en vooral veel te kil.
We zullen het ook maar aprilse grillen noemen zeker.

Nog even de voorbije dagen samenvatten, toch altijd handig om eens iets op te zoeken.

5 april kwam Samson ons vervoegen, de strekenmensen waren op citytrip naar... eh... Ourique of all places. Behalve een Pingo Doce supermarkt is daar nog een Chinees, nee nee helaas geen restaurant, de Chinezen kunnen niet meer koken, ze zijn tegenwoordig vooral goed in rommel verkopen en twee restaurants, waarvan ééntje ons een keer veel te oud bier en een afgekookte wortel serveerde. Nee, ons zien die niet terug maar de strekenmoe en -va zijn nog in de val getrapt. Tja, ze hadden gegeten he terwijl ik voor hen een gezonde én lekkere maaltijd voorbereidde: gekookte patatjes met het witloof dat ze likkebaardend gekocht hadden in de Algarve...
't Was lekker, samen met dat kaasschijfje.
The day after kwamen we erachter dat zij op dezelfde dag in Faro moesten zijn als wij in Lisboa... In Faro ten laatste om 5u30 dus hoewel zij er anders over dachten overdreef ik niet toen ik voorstelde om 3u het toilet toch al beginnen te maken. In Lissabon zou de bel om 10u gaan, dat moest lukken maar het betekende wel dat we met de kleine auto zouden gaan en ons bed dus niet meekon. Een hotel dus.

09 april, 2012

57. Zon zon zon

De mensen waren nog maar amper hun valies aan 't pakken of de wolken losten al op als sneeuw voor de zon, als cadeau kregen ze wel nog een zeer koude nacht er gratis bovenop.
Maar na tien dagen van druilerige ellende en toen de oudjes al vlotjes ergens boven Frankrijk het slecht weer maakten werd er in het zuiden van Portugal plaats gemaakt voor de dagvorstin die er weer volop zin had.
Wij, helemaal moe van een tocht naar de luchthaven maar al ergens goed op weg naar de hoofdstad via een lege autostrade, vielen op een al even lege parking een half uurtje op een hoopke...

05 april, 2012

56. Ex-schimmelhuis

55. Samson is back in town...

...allez dat denk ik toch.
Ik moet hem wegens het sluiten van ons station nu een heel pak verder gaan halen.
Gisteren naar het mooie strand van Aljezur en zowaar de zon scheen en uit de wind was 't zelfs warm.
Ook nog even wat nostalgie opsnuiven aan het vochtige schimmelhuis van een vriend van een kennis van jaren geleden.
Het huisje zag er inmiddels netjes in orde uit en de omgeving had ook wat aan 21ste eeuw gedaan. Stromend water bijvoorbeeld maar iets minder langs de muurkant van het desbetreffende huis.
Lang, zeer lang geleden speelde zich daar een verhaaltje af of misschien was het net een non-verhaal.
Wordt vervolgd...

04 april, 2012

54. Pffff

Dat blijft hier grijs en die mensen worden daar depressief van. Chagrijnig misschien wel. Wat gaan ze doen vandaag ? Ze willen op stap. Hun, nu ja onze, nieuwste aanwinst staat beneden geplaceerd want het is niet zeker dat we de heuvels weer op en af geraken zonder kleerscheuren. De 4x4 moet dan tot daar en dan kunnen ze overstappen.

De aanpassingen lopen wel stroef, zuinig met water hoeft er nu niet bij want alle putten zitten overvol maar de hoogste voorraadton moet wel steeds aangevuld worden en dat geraakt niet id routine. Gelukkig heb ik dat telkens al kunnen ondervangen want als dat een keer gebeurt met Samson thuis dan moet hij iets doen waarvan ik de handeling niet ken, het komt er wel op neer dat we dan GEEN water hebben dan en laat mij dat nu nogal een onprettig idee vinden.
De schoentjeswissel loopt ondertussen redelijk op wieltjes maar was in 't begin ook nogal heel erg opletten.
Het lijkt wel alsof ik zo 'n overdreven poetsserpent ben maar dat ben ik allerminst, het is gewoon echt niet normaal wat je hier van buten naar binnen meeneemt hier, behalve een stenen terras rondom het huis is het hier nu slijk en slijk. Die viervoeters maken het al bont genoeg, overal pootjes maar dat kan ik nu éénmaal niet tegenhouden, voor hen geen regeltjes.
...
Straks nog een beleke misschien, nu stoppen want de panelen vangen niks op. Geen zon. Grijs in het zuiden van het Iberisch schiereiland.

03 april, 2012

53b. Grijs maar droger

De helft van het bezoek hier is zelfs ziek of toch een beetje ziek.
De andere helft heb ik wat geamuseerd door een héél klein beetje verder een ander stukje omgeving te exploreren. Een autotochtje van 10min en je zit in een heel andere omgeving. Een stukje lager gelegen gebied met veel eucalyptus en ook weinig huisjes. Ook wel heel erg mooi daar én ze hebben daar nog koeien, vind ik altijd erg prettig maar de strekenmoeder was een beetje bang. Ook de honden deden haar sidderen van angst terwijl die hier vooral het spreekwoord eer aan doen. Dat van de blaffende etc...
Een beetje verder moesten we grote plassen trotseren en was ze ook een beetje flauw. Allez 't is te zeggen, ze kent zichzelf natuurlijk een beetje. Ik heb haar een stok en een arm gegeven en zonder kleerscheuren, noch een natte broek is dat helemaal io gekomen.

Het zakje met bloed....

Ach, 't is eigenlijk precies wat ik dacht: niks !
Een lintje van de onnozele jagers waarvan het rood een beetje uitgelopen was op een rode tak esteves. Veel fantasie heeft die strekenmoe. Dat wel.

Behalve erg grijs is het wel redelijk droog gebleven vandaag, soms een beetje mot maar meer niet. Oef.

Hopelijk morgen toch een tikkeltje zon.





53. Grijs

Nog maar eens een grijze dag...
Wordt vervolgd.
En van dat zakje en die boom en dat bloed ook...

02 april, 2012

52. Algarve

Naar waar ?
Westkust ?
Zambujeira ?
Of de Algarve. Albufeira en Guia.
Het is het laatste geworden.
En maar regenen... stortregenen.
Vlakbij het water werden de sluizen even gesloten maar na een halfuurtje stonden ze toch weer op een kiertje.
Enfin, de mensen hebben wat vertier gezocht in het shoppingcenterke en hebben a volonté Chinees gejapannerd.
Hier zijn zo van die Japanse buffetrestaurants maar eigenlijk zijn dat gewoon weer slimme Chinezen.

01 april, 2012

51b. zakje met bloed in boom...

Oh, die arme mensen, altijd maar regen. Dikke wolken, donder en bliksem.
Maar de Strekenmoeder had tijdens haar wandeling iets geheimzinnig gezien. Een zakje met bloed in een boom....
Spannend ! Speculeren op voodoo enzo van die dingen...
Wij mee gaan kijken...

51. Slapen, lezen, eten, ...

...een wandelingetje, vlug maar al kletsnat terugkomen wegens kletsnat door de regen, terug wat eten, lezen, slapen en iets eten, ... pfff, echt prettig is anders denk ik als ge op vakantie zijt en een beetje zon verwacht.