Totaal aantal pageviews

17 januari, 2012

10. Boeren op afstand: het kán.

Ik ga wel 's buren maar niet in de strenge betekenis van het woord. Gewoon wat rondhangen op een boerderij in de buurt om bvb. wat prettige kiekjes te schieten.

Haantje de voorste kwam eens in de camera pikken en keerde zijn gatje.

Onze overburen kennen we eigenlijk het best. Vaderboer, moederboerin, zoonherderboer én hun honden.
Bij hen worden we wel 's uitgenodigd in het huis en vaak gaan we voor een dienstbetoon (gsm probleempje oplossen ofzo) naar huis met wat mondvoorraad. De buurvrouw belt ook af en toe wel 's om te roepen dat ze TOMATEN HEEFT of  MET EEN EI ZIT.
Wanneer we het mogen komen halen vragen we dan. "NU" ! Beveelt ze dan. Of het morgen ook past ? "HMMM" Mompelt ze dan. "EN HOE LAAT ?" wil ze dan uiteraard weten... Na de middagdut of ervoor komt dan het beste uit. En zo zal geschieden.

Maar de boerderij van de broer van het koppel hierboven is net iets makkelijker bereikbaar voor ons plus is daar het feit dat deze boeren het geheel zichzelf laten besturen. Deze mensen wonen immers niet meer op de boerderij maar gaan 's morgens en 's avonds een keer langs. De hoenderachtigen hebben vrij spel, de varkens zitten in een ruime omheining, soms staan de schapen en het muildier in de omheining óf in de stal maar wat vaak mag ook het muildier mits een touw ts zijn benen wat op eigen houtje rondtrippelen, ook de schapen mogen het vaak allemaal zonder begeleiding doen. Geen hoeder of herder in de buurt. Zou die hond, die meestal zwaar gaat blaffen naar mij maar me vervolgens, onder weliswaar een scheef oog, helemaal mijn gangen laat gaan, de schaapjes dan hoeden ? Dat vraag ik mij nu af zie. 

Blaffende honden bijten niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten