Ons reukzintuig, de neus in de volksmond, wordt dezer dagen zwaar verwend. Ik weet dat ik in herhaling ga vallen als ik het weer eens over dat vreemde Zuid-Portugese zomerweer van 2011 zal gaan hebben maar het moet, het moet nog maar 's gezegd, het is nu 4 september en het lijkt wel volop begin november. Ook die specifieke herfstgeur is reeds van de partij: kruidig, oriëntaals, soms zoet of indringend maar altijd lekker. Indringend is de geur van eucalyptus, een verwenste exoot maar oh zo'n heerlijk aroma dat die verspreidt.
En dus knijp ik wel eens een takje af om tijdens de verdere tocht te kunnen genieten van dit verfrissende en neusholtesopenende luchtje. Eergisteren echter had ik enkele blaadjes gekneusd in mijn handen omdat zo de olie nog intenser vrijkomt.
Maar gisterenochtend werd ik tot aan de ontbijttafel (stel u daar wat bij voor) wakker met een achtervolgend bouquet van kattenpis en kattenpis. Het is in onze familie al eerder voorgekomen dat iemand de hele dag blijft klagen van een pisgeur en zich dan ook meestal terecht afvraagt of deze of gene vierpotige medebewoner misschien ergens een plasje buiten haar/zijn bakje heeft gedaan. Wat vaak bevonden die opgedroogde pipispetters dan ergens op het kledingstukstuk van het onfortuinlijke slachtoffer. Niet erg als je je even kan ontdoen van de besmeurde kledingstukken en na een opfrissessie kan omkleden maar des te erger als dat dus niet mogelijk is.
Enfin, ondergetekende dus overtuigd dat er pipimoleculen in de buurt waren en bijna valse beschuldigingen uitend, tot nader onderzoek uitwees dat het slechts om mijn door eucalyptusgeoliede handen ging. Stinken dat dat dus gaat doen zelfs na een douche en meermaals wassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten